قراردادهای هوشمند(Smart Contract) چیست؟

قراردادهای هوشمند یا Smart contracts در واقع قراداد‌هایی هستند که پس از رسیدن به شرایط تعیین شده توسط طرفین قرارداد به صورت کاملا خودکار اجرایی می‌شوند. این نوع قرارداد‌ها عموما بر روی یک شبکه‌ی غیرمتمرکز توزیع شده‌ی بلاک‌چینی ارائه می‌شوند.

قرارداد‌های هوشمند می‌توانند بدون نیاز به اعتمادسازی، بدون نیاز به یک واسطه‌ و یا سازمان مرکزی، سیستم حقوقی یا مکانیزم اجراسازی خارجی، بین طرفین یک تراکنش یا توافق کاملا قابل اعتمادی را ایجاد کند. از این رو یکی از مزایای قراداد‌های هوشمند عرضه‌ی تراکنش‌های قابل ردیابی، شفاف و غیرقابل برگشت می‌باشد.

شروع قراردادهای هوشمند

مفهوم قراردادهای هوشمند ابتدا در سال ۱۹۹۴ توسط آقای نیک زابو(Nick Szabo) یک محقق علوم کامپیوتری عرضه شد. وی در سال ۱۹۹۸ و ۱۰ سال قبل از معرفی رمزارز بیت‌کوین توانست یک ارز مجازی با نام «Bit Gold» اختراع کند. در واقع گاهی اوقات گفته می‌شود که آقای زابو همان ساتوشی ناکاموتوی مرموز خالق رمزارز بیت‌کوین می‌باشد. البته آقای زابو این ادعا را رد کرده و اعلام نموده که هیچ ارتباطی با روند توسعه و اختراع بیت‌کوین نداشته است.

آقای زابو قراردادهای هوشمند را به عنوان پروتکل‌های مبادلاتی رایانه‌ای تعریف کرده است که می‌توانند باعث اجرایی شدن شرایط یک قرارداد خاص شوند. وی در ابتدا قصد داشت تا عملکرد مدل‌های تراکنش الکترونیکی همچون PoS(نقطه‌ی فروش یا Point Of Sale) را به حوزه‌ی فناوری‌های دیجیتال گسترش دهد.

در نهایت او به مفهوم قراردادهای هوشمند رسید که پس از تعیین شرایط قرارداد توسط طرفین و رسیدن به این اهداف، قرارداد به صورت خودکار اجرایی می‌شود.

برگشت به صفحه‌ی اصلی کریپتوپدیا