کاربران اتریوم در حال از دست دادن سرمایه هستند و توسعه‌دهندگان نمی‌دانند چه باید کرد!

اتریوم یک بار دیگر به یک تقاطع آشنا رسیده است.

همانطور که قیمت اتریوم در سال 2018 افزایش پیدا کرده است (و بعد اصلاح شده) یک چیز ثابت باقی مانده، کاربران همچنان به دلیل هک‌ها، کدهای دارای خطا و نامطمئن و یا خطاهای انسانی در حال از دست دادن سرمایه هستند. این موضوعی است که در گذشته نیز باعث تقسیم شدن پروژه به نیروهای رقیب شد و بحث‌های طولانی‌ای نیز به وجود آورد و همانطور که فعالیت‌های اخیر GitHub نشان می‌دهد، تنش‌ها دوباره افزایش یافته‌اند.

اما چیزی که باعث شده این بحث دوباره جان بگیرد، گروه چتی است که در پی از دست دادن 513000 اتریوم استارت‌آپ Parity در سال گذشته ایجاد شد. در واقع این انجمن گفتگو با انتشار یک پیشنهاد برای اینکه چطور پیشنهادهای بازیابی سرمایه می‌تواند استاندارد شود تا برای اجرایی شدن ساده باشند، ایجاد شد.

این اقدام، دومین اقدام بزرگی است که توسعه‌دهندگان گرد هم آمده پس از اولین سری تغییراتی که برای نرم‌افزار اتریوم در نظر گرفتند و توسط کاربران به شدت رد شد، قصد انجامش را دارند.

این تیم به رهبری Dan Phifer یکی از توسعه‌دهندگان Musiconomi (یک تولید کننده‌ی ICO که 16475 اتریوم را در مشکل Parity از دست داد) و 2 توسعه‌دهنده‌ی دیگر از استارت‌آپی به نام Tap Trust، طبق اسناد ارائه شده، روشی پیشنهاد شده که کلاینت‌های اتریوم راحت‌تر تغییرات انجام شده‌ی جزئی یا بروزرسانی‌های کلی را که نیاز به این دارد تمام کاربران نرم‌افزار خود را بروزرسانی کنند تا از نظر موجودی حساب به مشکلی برنخورند، دریافت کنند.

با این حال برخی به شدت مخالف این هستند که چنین مکانیزمی مورد نیاز باشد و اینکه این ایده بسیار از دورتر از هدفی است که دومین بلاکچین بزرگ دنیا در مسیر آن حرکت می‌کند.

البته این ایده توسط خالق اتریوم، ویتالیک بوترین، توسعه‌دهنده‌ی برجسته‌ی آن Yoichi Hirai و بنیان‌گذار نوآوری‌های Oaken، یعنی Hudson Jameson، که 3 نفر از 6 نفری هستند که مخزن کدهای اتریوم را مدیریت می‌کنند و قدرت این را دارند که ورود یا عدم ورود تغییرات جدید را تایید یا رد کنند، رد شده است.

به عنوان مثال، استدلال Hirai برای این پیشنهاد این بود که “با فلسفه‌ی اتریوم در تناقض است” و در پستی در وبلاگ گفت که برای چنین تغییری هیچ کمکی نخواهد کرد.

در همین راستا، Alex Van de Sande بنیان‌گذار مرورگر Mist اتریوم که برای بررسی، یافتن و استفاده از برنامه‌های غیرمتمرکز است در Github نوشت که تغییراتی که برای بازگردانی پول‌های از دست رفته مورد نیاز است، باید بسیار محدود و خاص باشد.

با این حال این جملات در تناقض است با توسعه‌دهندگانی که پیشنهاد استاندارد سازی را دارند، همانوطور که Afri Schoeden از Parity می‌گوید:

تغییرات جایگاهی، نشان‌دهنده‌ی یک سابقه‌ی بد نیستند. بلکه بیانگر این هستند که ما یک پلتفرم فعال هستیم و توانایی برطرف کردن مسائل و مشکلات را داریم.

پژواک ترس‌های قدیمی
تمامی این بحث‌ها برگرفته از گذشته است، سال 2016 که هک DAO اتفاق افتاد و 3.6 میلیون اتریوم به ارزش فعلی 2.6 میلیون دلار توسط شخصی که یک کد آلوده را در کدها وارد کرده بود، از ولت‌های کاربران به سرقت رفت.

در واکنش به این اتفاق، توسعه‌دهندگان آپدیتی را منتشر کردند که سرقت DAO را به عقب برمی‌گرداند، حتی با وجود اینکه بسیاری از کاربران با این ایده مخالف بودند و با بالا گرفتن بحث‌ها و افزایش تنش‌ها، گروهی از علاقمندان به اتریوم، یک گروه جدا تشکیل داده و ارزی را به جهت رقابت با اتریوم بوجود آوردند به نام اتریوم کلاسیک که امروز حدود 1.7 میلیارد دلار ارزش دارد.

Van de Sande می‌گوید، این اتفاق باعث شد، بسیاری از کاربران بترسند، جامعه‌ی کاربران اتریوم تقسیم شود و دلایلی بوجود بیایند که به نظر می‌رسد متفکران اتریوم می‌خواهند تا ابد به آن‌ها اشاره کرده و طبق آن‌ها صحبت کنند.

وقتی که مشکل Parity یا توازن اتفاق افتاد، تنش‌های حول این موضوع قدیمی دوباره اوج گرفت.

در حالی که راه حل مشکل Parity بسیار راحت و سریعا در دسترس بود، اما ملزم به این بود که تمام کاربران نرم‌افزار خود را مجددا آپدیت کنند که این باعث شد بسیاری از کاربران این جامعه از این حرکت انتقاد کنند و افرادی که به این بحث پیوستن یکصدا گفتند که فورکی نباید مشابه آنچه در اتفاق DAO پیش آمد، پدید بیاید.

با این حال، فورک DAO باعث شد بسیاری از توسعه‌دهندگان اتریوم دیدی محتاطانه و بسیاری دیگر رویکرد لیبرال‌تری در پیش بگیرند.

Schoeden می‌گوید:

من فکر میکنم، بسیاری از کاربران از پیامد‌های پس از هارد فورک DAO می‌ترسند. این اتفاق باعث شد اخبار ناخوشایند بسیاری ایجاد شود. اما صادقانه، این یک حرکت عالی بود، چون نشان داد که جامعه‌ی اتریوم در مورد اینکه “کد یک قانون است” سرسخت نیست و قادر است که به سرعت تصمیم بگیرد و عمل کند.

هنوز، برخی فکر می‌کنند که در نظر گرفتن تمامی گزینه‌ها کاری درست است و پیشنهاد جدیدی که برای بازگردانی پول‌های از دست رفته داده شده، می‌تواند به نحوی ساده‌تر انجام شود، راهی که هم شامل موسسه‌هایی شود که درگیر این زیان هستند و می‌شناسیم، و هم افراد تاثیرگذار مورد اعتماد را در بربگیرد.

با این حال، نظرات بعدی به عنوان یک عصا به آنها کمک کرد چون آنها این دید را داشتند که مشوق یک متد برای مدیریت متمرکز باشند.

در پاسخ این بیانیه Hirai در Github نوشت:

نویسندگان این مطلب هنوز به دنبال طبقه‌ی خاصی از مردم هستند که توانایی قضاوت دارند. آن‌ها به دنبال مقام‌های مسئول هستند … نقطه‌های کوچک دارای خطا و نیاز به اعتماد چیزی است که اتریوم تلاش می‌کند از آن اجتناب کند.

Hirai در یک پست وبلاگی ادامه داده و می‌گوید که براساس اعتقاد شخصی خودش “هر کاربر اتریوم ، خودش مسئول استفاده‌ی از اتریوم است”

و به همین دلیل، وجوه از دست رفته در پلتفرم باید از طریق کمک‌های مالی به جای تغییرات در نرم‌افزار اتریوم، جایگزین شوند.

بحث انجام گرفته در Github منعکس کننده‌ی دید محافظه کارانه‌ی Hirai است. Van de Sande در همان بحث هشدار داد، در حالی که استاندارد برگشت سرمایه به معنای حسن نیت است، ممکن است منجر به فساد، رشوه و سیستمی که زمینه‌ی سوء استفاده را دارد، شود.

در مسیر زندگی
در همین بحث‌ها، این سوال مطرح شده است که آیا توسعه‌دهندگانی که مخالف این پیشنهاد هستند، دارای اختیاراتی هستند که تغییرات را پیش از اینکه به کاربران داده شوند، مسدود کنند؟

Schoeden ادعا می‌کند که امتناع Hirai از اجازه دادن به کاربران که کد را به عنوان یک “تضاد منافع” در نظر بگیرند، این نکته را پر رنگ می‌کند که چطور چهره‌های برجسته در حال حاضر به شدت بر تصمیم‌‌گیری‌های توسعه تاثیرگذارند.

نیک جانسون، توسعه‌دهنده‌ی اتریوم که همچنین به عنوان کسانی که امکان ویرایش مخزن اتریوم را دارد، موضع مشابهی دارد و در یک متن اینگونه نوشته است:

نقش ویرایش کننده‌گان در اینجا این نیست که چه درخواستی باید در زنجیره‌ی بلاک اعمال شود، بلکه صرفا بررسی این است که کدام یک از درخواست‌ها حداقل میزان مورد نیاز از اینکه دقیقا واقعی‌اند را، دارا هستند.

در جای دیگری، یکی از طرفداران تغییر، یعنی Phifer از Musiconomi، از جامعه‌ی کاربران خواسته تا ریسک‌های بازگردانی را در زمانی که “هیچ حالت نزولی یا ناخوشایندی” وجود ندارد، و سرمایه‌ی از دست رفته بر روی تجارت و زندگی کاربران تاثیرگذار است، قبول کنند. او ادامه داد، مشکل از دست دادن سرمایه به نظر در ادامه‌ی مسیر که شبکه بزرگتر می‌شود، بیشتر نیز خواهد شد و این فشار بر روی شبکه‌های جدید تحمیل خواهد شد.

Phifer در این نقطه نظر تنها نیست.

در حالی که هک DAO و مشکل Parity Freez از جمله مواردی هستند که بیشترین توجه را جلب کرده‌اند، اما موارد از دست دادن سرمایه طبق گفته‌ها در میان کاربران بسیار رایج است.

یک اشتباه در آدرس کیف پول، می‌تواند منجر به از دست دادن همیشگی سرمایه شود و حملات بر روی قراردادهای هوشمند نا امن یکی از موارد نسبتا شایع است(خالق لایت‌کوین، چارلی لی در مصاحبه‌ای سال گذشته، اتریوم را بهشت هکرها نامید)

Schoeden با توجه به ضرورتی که برای پاسخ به اشتباهات وجود دارد برای بهینه کردن کدها گفت:

اتریوم یک سازه‌ی ایستا نیست. اتریوم آن چیزی است که ما می‌خواهیم باشد. این فرآیند همیشگی، یک گذر است و قاعدتا بدنبال خود بحث هم خواهد داشت و نتیجه‌ی آن حل اختلافات خواهد بود و در نهایت همیشه یک توافق جمعی وجود دارد.

نظر شما در این خصوص چیست؟ آیا فکر می‌کنید موضع توسعه‌دهندگان اتریوم مبنی بر اینکه نباید در موارد مشابهی که سرمایه‌ای از دست می‌رود، کد را به عقب بازگرداند، درست است؟ یا فکر می‌کنید نباید چندان چندان در این مورد سرسخت بود؟