PoS
PoS یا «پوز» که مخفف Proof of stake است، نوعی الگوریتم تأیید تراکنش است که در رمز ارزها استفاده می‌شود. در این الگوریتم، سازنده‌ی بلوک بعدی، به صورت رندوم و براساس میزان دارایی که همان Stake است، تعیین می‌شود و اگر بخواهیم آن را با الگوریتم تأیید تراکنش Proof of Work مقایسه کنیم،(که در رمز ارزهایی مانند بیت‌کوین استفاده می‌شود و برای ساخت بلوک جدید و تأیید تراکنش‌ها از یک سری محاسبات پیچیده استفاده می‌کند) این الگوریتم تأیید تراکنش از انرژی کمتر و زمان تأیید کمتری بهره می‌برد.
روش انتخاب سازنده‌ی بلوک جدید
در این الگوریتم تأیید تراکنش باید از طریق روشی، سازنده‌ی بلوک جدید انتخاب شود. به این معنی که سازنده‌ی بلوک جدید چه کسی باشد؟ در صورتی که فرد دارای بیشترین سرمایه انتخاب شود، مفهوم غیرمتمرکز بودن ارز زیر سوال می‌رود و اینگونه نیز همیشه شخصی که دارایی بیشتری داشته باشد، مزایای بیشتری خواهد داشت. به جای این، چندین روش پیشنهاد شده است.
انتخاب تصادفی بلوک جدید
دو ارز Nxt و Blackcoin از حالت انتخاب تصادفی بواسطه‌ی فرمولی که ترکیبی از کمترین مقدار هش و حجم سرمایه‌گذاری را در نظر می‌گیرد، برای انتخاب سازنده‌ی بلوک بعدی استفاده می‌کنند. با توجه به اینکه دارایی تمام حساب‌ها بصورت شفاف در معرض دید عموم قرار دارد، هر نود یا گره می‌تواند سازنده‌ی بلوک بعدی را پیش‌بینی کند.
انتخاب برحسب عمر سرمایه‌گذاری
Peercoin از ترکیب روش قبلی و مفهوم عمر سرمایه‌گذاری استفاده می‌کند، به این ترتیب که تعداد سکه‌های نگه‌داشته شده و مدت زمانی که نگه‌داشته شده‌اند در این انتخاب در نظر گرفته می‌شود.
سکه‌هایی که در 30 روز گذشته استفاده نشده باشند در فرآیند انتخاب سازنده‌ی بلوک بعدی، در رقابت شرکت داده می‌شوند. هر چه مدت زمان نگهداری ارزها و تعداد آن‌ها بیشتر باشد، شانس تصاحب بلوک بعدی بیشتر است. هر چند که به محض اینکه کسی سازنده‌ی بلوک می‌شود، متغیر “Coin Age” او صفر شده و مجدد باید 30 روز صبر کند تا در این چرخه‌ی انتخاب سازنده‌ی بلوک مجددا قرار گیرد. همچنین احتمال یافتن بلوک بعدی در بازه‌ی زمانی 90 روزه به حداکثر مقدار خود می‌رسد تا از سرمایه‌های نگه‌داشته‌شده‌ی بسیار بزرگ یا بسیار قدیمی برای تصاحب سهم بیشتر بلاک‌چین جلوگیری کرد.
این فرآیند شبکه را امن کرده و به تدریج و بدون نیاز به قدرت محاسباتی بزرگ نیز سکه‌های جدید را تولید می‌کند. به گفته‌ی توسعه‌دهندگان Peercoin، چون در این روش نیازی به استخر ماینینگ متمرکز نیست، امکان حملات خرابکارانه به حداقل میزان خود می‌رسد، از سوی دیگر خرید بیش از نیمی از سکه‌ها بیشتر از خرید بیش از نیمی از قدرت هش شبکه در الگوریتم تأیید تراکنش PoW، هزینه خواهد داشت.
مسترنودها(گره‌های اصلی)
شکل دیگری از الگوریتم تأیید تراکنش PoS، اجرا کردن و در اختیار داشتن یک گره‌ی اصلی در شبکه است. واژه‌ی مسترنود در هر ارز رمزنگاری‌شده‌ای که در آن امکان استفاده‌ی غیرمتمرکز از نودها فراهم شده و برای شخص مالک نود درآمد در پی داشته باشد، استفاده می‌شود. بزرگترین ایراد وارده به مسترنود، دریافتی بالای آن در مقایسه با حالتی است که به تنهایی سرمایه‌ی خود را نگه می‌دارید. برای اینکه شبکه امن شود، کسانی که قصد راه‌اندازی مسترنود را دارند، باید تعداد مشخصی از سکه‌ها را به قیمت روز بازار خریداری کنند.
برخی از ارزها، مانند Dash، پلن‌های مشخصی برای راه‌اندازی مسترنود دارند، و برخی دیگر مانند Divi از سیستم مسترنود چند لایه استفاده می‌کنند که جایزه‌ی دریافتی در سطوح مختلف متفاوت است.
مزایا
ارزهای دارای الگوریتم تأیید تراکنش PoS به نسبت ارزهایی که از PoW استفاده می‌کنند و عملکردشان بر مبنای مصرف انرژی است، بسیار در زمینه‌ی انرژی بهینه‌تر هستند. براساس اطلاعات بدست آمده از یک مزرعه‌ی ماینینگ بیت‌کوین، حدود 240 کیلووات ساعت برق برای تولید یک بیت‌کوین در سال 2014 مصرف می‌شد.
انگیزه‌ی تولیدکنندگان بلوک نیز در دو الگوریتم تأیید تراکنش PoS و PoW متفاوت است. در الگوریتم تأیید تراکنش PoW ممکن است کسی که در حال ماین است، اصلا از آن ارز تا به حال نخریده یا در اختیار نداشته باشد. و ماینر تنها به فکر این است که سود خود را بیشتر کند و اینکه چنین فرآیندی باعث افزایش یا کاهش ریسک‌های امنیتی می‌شود، مشخص نیست. در الگوریتم تأیید تراکنش PoS، افرادی که ارزها را نگه‌داشته‌اند، همان افرادی هستند که این ارزها را خریده‌اند(بجز برخی ارزهایی که امکان قرض دادن قدرت نگه‌داشتن ارز را ارائه می‌کنند).
انتقادها
برخی افراد بر این باورند که PoW، الگوریتم تأیید تراکنش ایده‌آلی برای پروتکل اجماع توزیع شده یا همان distributed consensus نیست. یکی از مشکلات الگوریتم تأیید تراکنش PoS، مشکل “nothing at stake” هست که وقتی یک فورک انجام می‌شود، خواه فورک بصورت تصادفی انجام شده باشد یا از طرف یک هکر به منظور تغییر تاریخچه‌ی بلاک‌چین بوده باشد، چون نگه‌دارندگان ارزها، هر زنجیره‌ای را جهت اطمینان از کار بررسی و تایید می‌کنند، باعث می‌شود که به ازای هر 2 فورک، جایزه‌ی کار دریافت کنند. از آنجایی که کار بر روی چند زنجیره برخلاف الگوریتم تأیید تراکنش PoW، در الگوریتم تأیید تراکنش PoS بسیار کم هزینه است، هر کسی ممکن است از این مسئله برای دریافت پاداش 2 برابری استفاده کند. بسیاری از ارزها برای رفع این مشکل تلاش‌هایی را انجام داده‌اند.
اتریوم، پروتکل اسلشر را پیشنهاد می‌دهد که به کاربران اجازه می‌دهد، شخص خطاکار را مجازات کنند، بنابراین شخصی که فورک انجام می‌دهد برای اینکه مجازات نشود باید حتما سرمایه نگه‌داشته باشد. هر چند که این پروتکل اجرایی نشد اما باعث شد که تیم اتریوم به این جمع بندی برسد که الگوریتم تأیید تراکنش PoS قابل توجه است. به جای این، اتریوم الگوریتمی بر مبنای PoW ایجاد کرد و آن را Ethash نامید. اکنون توسط الگوریتمی به نام Casper بر مبنای PoS به طور تدریجی از بین می‌رود.
پروتکل Nxt فقط اجازه‌ی شناسایی 720 بلوک آخر را می‌دهد. هر چند که این روش، فقط مقیاس مشکل را کمتر می‌کند.
Peercoin در مراحل ابتدایی خود از نقاط بازرسی مرکزی که تحت کلید خصوصی توسعه‌دهنده امضا شده بودند، استفاده کرد. هیچ سازماندهی مجدد بلاک‌چین پس از آخرین نقطه‌ی بازرسی شناخته شده، امکانپذیر نبود. از نسخه‌ی 0.6، با توجه به اینکه توزیع شبکه به سطح مناسبی رسیده بود، استفاده از نقاط بازرسی انتخابی شد.
ترکیبی از PoS و Proof of burn که بلوک‌های PoB به عنوان نقاط مشخص یا بازرسی(Checkpoint) عمل می‌کنند، که پاداش بیشتری دارند، هیچ تراکنشی را شامل نمی‌شوند، امن‌تر هستند، بلوک‌های هر 2 نوع را به یکدیگر و سرانجام به زنجیره‌ی PoS متصل می‌کنند، اما هزینه‌ی بیشتری دارند.
Decred نمونه‌ای از ترکیب PoS و PoW است که این ترکیب را اصطلاحاً هیبرید Hybrid می‌گویند. PoS بصورت یک افزونه وابسته به نشانگرهای زمانی PoW براساس طرح Proof of Activity (اثبات فعالیت) است که هدف از این کار مقابله با مسئله‌ی Nothing at stake است که توضیح داده شد. به این منظور ماینرها بوسیله‌ی PoW بلوک‌ها را ماین می‌کنند و PoS نیز به عنوان مکانیزم تأییدیه‌ی ثانویه عمل می‌کند.
شبیه‌سازی‌های آماری نشان داده است که امکان جعل کردن در چند زنجیره و دریافت سود مضاعف وجود دارد. اما طرفداران PoS معتقدند که بیشتر سناریوهای حمله‌ی تشریح شده غیر ممکن یا غیرقابل استناد و صرفاً در حد نظریه هستند.
برگشت به صفحه‌ی اصلی کریپتوپدیا