قیمت را فراموش کنید؛ ایجاد ارزشی تازه با اتریوم در افغانستان

زنان جوان برنامه‌نویس در افغانستان برای اولین بار فرصتی یافته‌اند تا از رمزارز اتریوم استفاده کنند. Code to Inspire یا CTI که یک برنامه‌ی آموزشی رایگان مرتبط با برنامه‌نویسی برای زنان افغانستان است با همکاری Bounties Network این فرصت را به دانش‌آموزان این مجموعه داده‌ است تا بتوانند در مقابل رفع آسیب‌پذیری‌ها برای کسب‌ و کار‌های مختلف یا انجام پروژه‌ها گوناگون، اتریوم دریافت کنند. طبق گفته‌های فرشته فروغ(Fereshteh Forough) بنیانگذار CTI،‌ این زنان در حال حاضر شروع به درآمدزایی از طریق دومین رمزارز جهان کرده‌اند.

فروغ عنوان کرد که این مشارکت در ابتدا در ماه می آغاز شد و زمانی که زنان شرکت‌کننده در این امر حساب‌های مربوط به MetaMask و کیف پول‌های نرم‌افزاری خود را راه‌اندازی کردند، درآمدزایی آن‌ها شروع شد و هرکدام توانستند روزانه بین ۱۰ تا ۸۰ دلار(بسته به نوع پروژه) پس از انجام کار دریافت داشته باشند.

با اینکه فروغ در رابطه با میزان اتریوم بدست آمده توسط شرکت‌کنندگان صحبتی نکرد، باید یاد‌آور شویم که این پروژه‌، اولین کار وی برای تسهیل پرداخت حقوق و دستمز کارکنان به وسیله‌ی رمزارزها نبوده است.

در سال ۲۰۱۴ فروغ با یکی از کارآفرینان افغان به نام رویا محبوب(Roya Mahboob) همکاری کرد تا برای اولین بار به زنان افغانستان اجازه دهد با وبلاگ‌نویسی بتوانند بیت‌کوین کسب کنند. اما این پروژه سریعا با شکست مواجه شد، چونکه هیچ صرافی در این کشور وجود نداشت تا نقدینگی به آن‌ها ارائه کند(در ازای رمزارز به آن‌ها ارز فیات بدهد) و یا برخی از این زنان حتی حساب بانکی نداشتند تا صرافی‌های بین‌المللی بتوانند ارزهای تبدیل شده را به حساب آنان واریز کنند.

فروغ در رابطه با این موضوع گفت:

در آن زمان چالش ما چگونگی تبدیل بیت‌کوین به ارز فیات کشور بود.

Fereshteh Forough

البته فروغ و دیگر نمایندگان CTI در آن زمان سعی می‌کردند تا بیت‌کوین‌های کسب شده توسط زنان وبلاگ‌نویس را دریافت کنند و در ازای آن ارز فیات بپردازند، اما این پروسه نیز نقاط ضعف و مشکلات خودش را داشت.

فروغ در این رابطه ادامه داد:

حتی در حال حاضر نیز، زمانی که آن‌ها دستمز خود را به شکل انواع رمزارز دریافت می‌کنند، باز هم با همان چالش تبدیل رمزارز به ارز فیات کشور یا حتی دلار، مواجه هستند.

Fereshteh Forough

با اینکه در این پروژه آن‌ها به جای بیت‌کوین از اتریوم استفاده می‌کنند، اما بعید به نظر می‌رسد که شرایط تغییر چندانی کرده باشد، با این حال فروغ معتقد است که روند معرفی اتریوم(و به طور کلی رمزارزها) به زنان افغان، دارای ارزش آموزشی بسیار بالایی است.

فروغ برای توضیح این موضوع عنوان کرد:

من شخصا فکر می‌کنم که داشتن سواد دیجیتالی و یا سواد مالی یک دانش ضروری است؛‌ خصوصا برای زنان افغانستان که معمولا در دسترسی به منابع مالی مختلفی همانند بانک‌ها، بسیار محدود هستند. [رمزنگاری] یک تکنولوژی فوق‌العاده است، نه تنها در مورد جنبه‌های مالی، بلکه در زمینه‌های مختلف و استفاده از بلاک‌چین برای تولید محصولاتی که ممکن است یکی از این مشکلات مربوط به دسترسی محلی را حل کنند.

Fereshteh Forough

علاوه بر موارد گفته‌ شده، پلت‌فرم Bounties Network تنها وظایف تخصصی را به این زنان محول نمی‌کند(کار‌های مختلفی از جمله ترجمه یا پروژه‌ها مختلف بر روی این سایت در دسترس آن‌هاست) که این امر باعث می‌شود همانطور که در روند کدنویسی آموزش می‌بینند، بتوانند بهتر با جامعه‌ی اتریوم ارتباط برقرار کنند.

سیمونا پاپ(Simona Pop) رئیس بخش انجمن‌های Bounties Network اعلام کرده است که:

از آن‌جایی که این پلت‌فرم به شما اجازه می‌دهد یک وظیفه(Task) بسازید که انجام با پاداش همراه است، به طور بالقوه می‌توانید از این پلت‌فرم برای همکاری‌های گوناگونی استفاده کنید.

Simona Pop

در راستای تحقق این اهداف، با همکاری MetaMask برای دانش‌آموزان CTI یک دوره‌ی آموزشی راه‌اندازی شده است که از طریق آن می‌توانند محصولات و خدمات مختلف توسعه‌یافته توسط خودشان یا دیگر همکلاسی‌ها را بخرند یا به فروش برسانند.

اقتصاد گردشی

برای توضیح این مسئله که چه چیزی اقتصاد گردشی یا مدور(Circular economy) نامیده می‌شود(که در آن زنان می‌توانند به واسطه‌ی اتریوم پاداش دریافت کنند و از همان اتریوم برای خرید محصولات دیگری استفاده کنند) باید گفت که این امر یکی از مشکلات بزرگ در رابطه پذیرش رمزارزها در این دنیای در حال توسعه است؛ و این مشکلی است که رفع آن اغلب نیازمند یک تغییر سیستماتیک و اساسی است.

شاید با در نظر گرفتن این موضوع که مردم ونزوئلا(که یک کشور شدیدا تحت تحریم و دارای اقتصاد ضعیف است) می‌توانند به صورت آنلاین از رمزارزهایی همچون بیت‌کوین، اتریوم و یا حتی زی‌کش برای خرید برنج، پوشک و هر نیاز ضروری دیگری استفاده کنند و این سفارشات را خیلی راحت درب منزل تحویل بگیرند، بگویید که این امر در افغانستان نیز ممکن است؛ اما فروغ در این رابطه توضیح داد از آن‌جایی که سرویس پستی این کشور قابل اعتماد نیست و بسیاری از جاده‌ها و خانه‌ها همانند دیگر نقاط جهان در این سرویس نامگذاری و مشخص نشده‌اند، این امر تقریبا ناممکن است.

با این حال از سال ۲۰۱۴ و زمانی که فروغ برای اولین بار تجربه‌ی کار با رمزارزها را پیدا کرد، این صنعت توانسته در افغانستان توجه ویژه‌ای را به سمت خودش جلب کند.

به عنوان مثال می‌توان دید که چندین صفحه‌ی فیس‌بوک و وب‌سایت‌های مختلف وجود دارد که به دنبال دریافت اطلاعاتی در مورد نحوه‌ی دسترسی به رمزارزها هستند.

اما از سوی دیگر جنی گاک(Janey Gak) که یک فرد افغان-آمریکایی علاقه‌مند به بیت‌کوین است و در انجمن‌های وطنی فعالیت می‌کند، در رابطه با چشم‌انداز حضور اتریوم در افغانستان نظر دیگری دارد و نسب به آن اصلا خوش‌بین نیست. او گفت که مردم این کشور هنوز سوال‌های بسیار ساده‌ای در مورد صنعت رمزنگاری از من می‌پرسند که اکثرا در رابطه با بیت‌کوین است و تنها یک بازرگان را تاکنون دیده که در رابطه با اتریوم از او سوال کند.

طبق گفته‌های او تنها یک چیز می‌تواند به تحول رمزنگاری در این کشور کمک کند و آن هم شروع مبادله‌ی رمزارزها توسط صرافی‌های سنتی در این کشور است.

گاک گفت که مردم افغان به ندرت به موسسات مالی یا نرم‌افزار‌های تلفن همراه برای تبدیل ارز اعتماد می‌کنند و به جای آن ترجیح می‌دهند که از صرافی‌های محلی که در آن‌ها انواع مختلف ارز فیات موجود در این کشور مبادله می‌شود، استفاده کنند. وی در ادامه توضیح داد که اگر صرافی‌های سطح کشور با رمزارزها درگیر شوند، مردم می‌توانند به جای طلا یا دیگر موارد فیزیکی که معمولا با دردسر‌های مختلف همراه است، از رمزارزها به عنوان یک ذخیره‌ی دارایی بلند مدت استفاده کنند.

دسترسی جهانی

با این حال، هرچند که پیشرفت‌هایی این چنینی در افغانستان نیاز است تا این کشور در پذیرش رمزارزها بتواند حرکتی کرده باشد، اما فروغ عقیده دارد که مشارکت با پلت‌فرم‌هایی همچون Bounties Network، مقدمه‌ای در جهت معرفی اتریوم به دانش‌آموزان است و این امر می‌تواند یک گام مفید در راه طولانی و پر فراز و نشیب استقلال مالی باشد.

فروغ در رابطه با این موضوع گفت:

بسیاری از زنان این کشور نمی‌توانند به شهر‌های دیگر سفر کنند، چونکه خانواده‌های آن‌ها تمایلی ندارند که دخترانشان به تنهایی به شهر دیگری سفر کنند یا در یک شهر دیگر کار کنند. شاید برای آن‌ها تنها یک درصد شانس اشتغال در شهر هرات وجود داشته باشد، اما میلیون‌ها فرصت شغلی آنلاین برایشان فراهم است.

Fereshteh Forough

هرات سومین شهر بزرگ افغانستان و محل راه‌اندازی CTI است، با این حال فعالیت‌ در آن رایگان است و به زنان این شهر اجازه می‌دهد بجای رفتن به یک دفتر خاص به صورت آنلاین آموزش ببینند و یا کار کنند؛ به این ترتیب CTI به آن‌ها فرصت‌های شغلی مختلفی را ارائه کرده که ممکن است به طور معمول در شهرهای این دانش‌آموزان وجود نداشته باشد.

عالم دانشیار(Aalem Daneshyar) به عنوان یکی از مدرسین CTI که اولین تجربه‌ی مربوط به رمزنگاری خود را از طریق دریافت دستمزد کلاس‌های CTI به صورت رمزارز کسب کرده است، اعلام کرد:

من فکر می‌کنم اینکه دانش‌آموزان ما به صورت آنلاین پروژه‌های مختلف را انجام می‌دهند و دستمزد دریافت می‌کنند، روند خوبی است. این روش می‌تواند برای داش‌آموزان ما مفید باشد، خصوصا می‌توانند برای دانش‌آموزان طراح وب‌سایت مفید واقع شود.

Aalem Daneshyar

علاوه‌ بر تمامی این موارد، از آن‌جایی که صنعت بلاک‌چین فراتر از مرز‌ها به خصوص در مناطقی همانند افغانستان فعالیت می‌کند، فروغ امیدوار است که آموزش استفاده از رمزنگاری به این زنان بتواند اولین گام در راستای فراهم ساختن راه‌حل‌های تکنولوژیکی خانگی برای چالش‌های پیش‌روی این کشور باشد.

به نظر فروغ فرصت تعامل با اقتصاد جهانی و آشنا شدن با کیف‌پول‌های رمزنگاری می‌تواند حداقل در کوتاه مدت ارزشمند‌تر از خود کوین‌های دیجیتال باشد.

وی در رابطه با این موضوع گفت:

دخترانی در افغانستان زندگی می‌کنند که با کدنویسی آشنایی دارند، و آن‌ها تنها با دسترسی به این دانش قرن بیست و یکم(بلاک‌چین و رمزنگاری)، آینده‌ی افغانستان، کشور خودشان را تغییر خواهند داد.

Fereshteh Forough

نظر شما در رابطه با راه‌اندازی CTI در افغانستان و گفته‌های موسس آن چیست؟ آیا شروع پروژه‌های این چنینی می‌تواند در دراز مدت به فراگیر شدن و افزایش پذیرش رمزارزها در کشور‌های خاورمیانه کمک کند؟ نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید.