دنیای ارزهای دیجیتال می‌تواند با داشتن تعداد زیادی اصطلاحات پیچیده باعث ایجاد سردرگمی در بین کاربران تازه وارد شود. برای مثال پس از اینکه بانک جی پی مورگان از راه‌اندازی ارز دیجیتال جدید خود خبر داد، بسیاری بر سر این جدال داشتند که این ارز در واقع یک نوع رمزارز و اگر خواسته باشیم دقیق‌تر بگوییم احتمالاً یک رمزارز پایدار خواهد بود… بسیاری هم بصورت قاطع مطمئن بودند که محصول این پروژه اصلاً یک رمزارز نخواهد بود! حالا باید ببینیم تفاوت بین «ارز مجازی»، «ارز دیجیتال» و «رمزارز» در چیست…
با اینکه تفاوت تعاریفی که در این مقاله به آن‌ها پرداخته شده برای بسیاری از فعالان و توسعه‌دهندگان حوزه‌ی رمزارزها آشکار است، تیم کوینیت تصمیم گرفت تا مقاله‌ای برای توضیح بیشتر تفاوت میان رمزارزها، ارزهای دیجیتال و ارزهای مجازی برای آشنایی دقیق‌تر افرادی که به تازگی وارد دنیای رمزارزها شده اند ارائه دهد. این سه اصطلاح گرچه امروز به شکل متداولی مورد استفاده‌ی کاربران فضای مجازی قرار می‌گرند، اما اساسا یکسان نیستند و تفاوت‌های زیرساختی و ماهیتی زیادی با یکدگیر دارند.
تعریف ارزهای دیجیتال
«ارز دیجیتال» در واقع یک اصطلاح کلیدی است که برای توصیف انواع پول الکترونیکی از جمله ارزهای مجازی و رمزارزها مورد استفاده قرار می‌گیرد. این ارزها می‌توانند قانون‌گذاری شده باشند و یا حتی خارج از قانون به فعالیت بپردازند.
عدم وجود واسطه در ارزهای دیجیتال به این معناست که تراکنش‌ها و معاملات، لحظه‌ای هستند و بدون کارمزد و یا با کارمزد بسیار پایین انجام می‌شوند.
به عنوان مثال در صورتی که گفته‌های منتقدان درست باشد، ارز ارائه شده توسط بانک جی پی مورگان(JPMorgan) در دسته‌ی ارزهای دیجیتال طبقه‌بندی می‌شود، زیرا این ارز جدید به واسطه‌ی تکنولوژی بلاک‌چین(Blockchain) کار نمی‌کند. گفته شده که این ارز به صورت آنلاین فعالیت می‌کند و برای انتقال دارایی بین موسسات مالی بزرگ و مشتریانشان مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
تعریف ارزهای مجازی
«ارزهای مجازی» در واقع یک نوع ارز دیجیتال هستند که معمولا توسط سازنده‌ی آن کنترل شده و توسط اعضای یک جامعه‌ی مجازی خاص(مانند کاربران یک بازی یا یک نرم‌افزار) مورد استفاده و پذیرش قرار می‌گیرند.
به عبارتی، همه‌ی «ارزهای مجازی»، ارز دیجیتال هستند و زیر مجموعه‌ی آن محسوب می‌شوند، اما همه‌ی «ارزهای دیجیتال» تحت طبقه‌بندی ارزهای مجازی قرار نمی‌گیرند.
اساسا، ارزهای مجازی نشان‌دهنده‌ی ارزش پولی هستند که توسط یک صادر کننده‌ی خصوصی ارائه، مدیریت و کنترل شده و برای انجام تراکنش‌های نقطه به نقطه یا Peer To Peer مورد استفاده قرار می‌گیرند.
برخلاف ارزهای فیات(ارزهای دولتی مانند دلار و ریال) ارزهای مجازی توسط هیچ بانکی پشتیبانی نمی‌شوند. این عدم قانون‌گذاری به این معناست که ارزهای مجازی مستعد نوسان و تغییرات قیمت هستند.
رمزارزهایی همچون بیت‌کوین(با نماد BTC) و یا اتریوم(با نماد ETH) زیر مجموعه‌ی ارزهای مجازی نیز به شمار می‌آیند.
رمزارز چیست؟
بخش «رمز» در واژه‌ی «رمزارز» به این واقعیت اشاره دارد که برای اطمینان از امنیت سراسر شبکه از الگوریتم‌ها و تکنیک‌های رمزنگاری مختلفی استفاده شده است. این سطح از امنیت باعث می‌شود که رمزارزها به شدت در مقابل تقلب و دستکاری مقاوم باشند.
اکثر رمزارزها به عنوان یک سیستم غیرمتمرکز مبتنی بر تکنولوژی بلاک‌چین فعالیت می‌کنند که برای انجام تراکنش‌های خود نیازی به یک شخص ثالث مورد اعتماد(مانند بانک‌ها یا شرکت‌های خدمات اعتبار مالی) ندارند. در این مورد، جابجایی نقطه به نقطه با استفاده از کلید‌های خصوصی و کلید‌های عمومی تسهیل می‌شود.
رمزارز بیت‌کوین(با نماد BTC) بدون شک شناخته شده‌ترین و پذیرفته شده‌ترین رمزارز مبتنی بر فناوری بلاک‌چین می‌باشد. همچنین این رمزارز در حال حاضر با داشتن قیمتی معادل ۳۸۲۰ دلار(در زمان نگارش این مقاله) به عنوان با ارزش‌ترین و گران‌ترین رمزارز سطح بازار نیز شناخته می‌شود.
گرچه بیت‌کوین محبوب‌ترین رمزارز به شمار می‌آید، اما تنها رمزارز موجود در این صنعت نیست. جایگزین‌ها و رمزارزهای ثانویه‌ی زیادی از جمله لایت‌کوین(با نماد LTC) یا مونرو(با نماد XMR) در بازار وجود دارند. برخی از این رمزارزهای موجود با تقلید از بیت‌کوین ایجاد شده‌اند و برخی فورک هستند، یا رمزارزهای جدیدی هستند(با مختصات جدید) که قبلا بخشی از یک رمزارز موجود بوده و یا با جدا شدن از آن، فعالیت‌های خود را آغاز نموده‌اند.
با توجه به ماهیت مجازی رمزارزها، آن‌ها دارای یک صندوق یا مخزن ذخیره‌سازی مرکزی نیستند. این بدان معناست که در صورت عدم وجود یک نسخه‌ی پشتیبان از دارایی‌های تحت کنترل کاربر، گم کردن کلید خصوصی و یا یک اشتباه رایانه‌ای، ممکن است تمام دارایی‌های رمزارزی وی از بین برود.
برخلاف پول نقد که به صورت کاملا ناشناس و غیرقابل ردیابی فعالیت می‌کند، تراکنش‌های صنعت رمزارزی بدون اعلام هویت طرفین، قابلیت بررسی و ردیابی دارند.
رمزارزها معمولا توسط نوسان قیمت توصیف می‌شوند، زیرا ارزش و قیمت‌گذاری آن‌ها صرفا بر مبنای عرضه و تقاضا محاسبه می‌شود.
البته لازم به ذکر است که برخی از رمزارزهای موجود که عموما تحت نام «رمزارزهای حریم خصوصی» معرفی می‌شوند، قابلیت ردیابی بسیار کم‌تری دارند و عملا پیگیری آن‌ها بسیار دشوار است. در این میان می‌توان رمزارزهایی همچون دش(DASH)، زی‌کش(ZCash) و مونرو(Monero) را نام برد که ردیابی تراکنش‌های آن‌ها بسیار سخت‌تر از رمزارزهایی همچون بیت‌کوین است.
نتیجه‌گیری:
- به طور خلاصه باید گفت که ارزهای دیجیتال یک اصطلاح کلیدی هستند که برای معرفی پولی که تنها در فضای دیجیتال در چرخش است مورد استفاده قرار می‌گیرند. «ارزهای مجازی» و «رمزارزها» را می‌توان زیرمجموعه‌ی ارزهای دیجیتال در نظر گرفت، زیرا به صورت آنلاین فعالیت می‌کنند.
- «ارزهای دیجیتال» یک نوع ارز مجازی محسوب می‌شوند که در یک دنیای مجازی خاص(یک جامعه‌ی آنلاین منحصر به فرد که توسط توسعه‌دهندگان ایجاد شده، مانند ارزهای درون برنامه‌ای یک بازی خاص) مورد استفاده قرار می‌گیرند.
- از آنجایی که رمزارز نیز به صورت آنلاین فعالیت می‌کنند، می‌توان آن‌ها را در زیرمجموعه‌ی ارزهای دیجیتال قرار داد، اما در نظر داشته باشید که رمزارزها نوعی ارز دیجیتال خاص هستند که به واسطه‌ی الگوریتم‌های رمزنگاری توسعه یافته‌اند در نتیجه کلمه‌ی «رمزارز» برای مشخص کردن ارزهایی همچون بیت‌کوین و اتریوم اطلاق می‌شود.
با اینکه اصطلاحات «ارز دیجیتال»، «ارز مجازی» و «رمزارز» معمولا در کنار یکدیگر مورد استفاده قرار می‌گیرند، درک تفاوت ظاهری بین این سه نوع ارز بسیار مهم است.
شما می‌توانید نظرات، پیشنهادات و تجربیات خود را در بخش دیدگاه‌ها با ما به اشتراک بگذارید.
