ماینینگ بیت‌کوین شکل‌های متفاوتی دارد
فرایند اضافه کردن تراکنش بیت‌کوین به یک بلاک جدید و انتشار آن در شبکه‌ی این رمزارز با نام «ماینینگ» شناخته می‌شوند. برای ساخت بلاک بعدی، ماینر‌ها باید یک پازل ریاضی را حل کنند که پاسخ آن یک عدد بین صفر تا ۴۲۹۴۹۶۷۲۹۶ است. در عوض انجام این کار، ماینر‌ها علاوه بر ۱۲/۵ واحد رمزارز بیت‌کوین، کارمزد تراکنش آن بلاک را به عنوان پاداش دریافت می‌کنند. البته این پاداش در سال ۲۰۲۰ نصف خواهد شد و به ۶/۲۵ واحد بیت‌کوین برای هر بلاک، کاهش خواهد یافت.
با توجه به پاداش قابل توجه‌ی بیت‌کوین(پاداش هر بلاک در حال حاضر ۱۳۰ هزار دلار ارزش دارد) جای تعجب ندارد که تعداد زیادی ماینر به دنبال حل کردن مسئله‌ی ریاضی مذکور هستند تا بتوانند بلاک بعدی را منتشر کنند. فرایند ماینینگ بیت‌کوین در واقع یک مسابقه‌ی تسلیحاتی است، و ماینرهای سعی دارند میزان هش‌ریت خود را به حداکثر برسانند(تعداد محاسبه‌ی ماینرهای شما بر حسب ثانیه)، در حالی که هزینه‌های ثابت از قبیل هزینه‌ی برق نیز به کم‌ترین حد ممکن برسد. البته در ادامه‌ی مطلب با ماینر‌هایی روبرو می‌شویم که به دنبال کسب درآمد و سود مالی نیستند، بلکه می‌خواهند محدودیت‌های فیزیکی و عملی این کار را تا حد ممکن زیر پا بگذارند.
روش اول: ماینینگ با استفاده گاز‌های زائد
شعار کمپانی Upstream Data «سوزاندن را متوقف کنید و کسب درآمد را آغاز کنید» می‌باشد. این شرکت پایگاه‌های سیار ماینینگ ارائه می‌کند که می‌توان آن را در تاسیسات شرکت‌های نفتی که نیاز به خروج گاز‌های اضافی دارند، نصب کرد. براساس گزارشاتی که در رابطه با این دستگاه‌ها منتشر شده است، «این دستگاه‌های می‌توانند بیش از ۱۵ برابر درآمد بیشتری نسبت به قیمت بازار سوخت داشته باشند، در حالیکه که از سوی دیگر باعث محدود شدن اثرات کربن تولید شده توسط این صنعت می‌شوند».
با این حال می‌توان گفت که از این پس می‌توان سروصدای طرفداران محیط زیست را نادیده گرفت، زیرا بیت‌کوین بسیار سبز‌تر و پاک‌تر از چیزیست که رسانه‌های اصلی عنوان می‌کنند.
روش دوم: استفاده از یک رایانه‌ی ماه گرد
رایانه‌ی راهنمای آپولو(AGC) در دهه‌ی ۱۹۶۰ ساهته شده تا هدایت یک موشک آمریکایی به ماه را بر عهده بگیرد. این رایانه توانسته آزمایش‌های مربوط به پرواز را پشت سر بگذارد، اما در مقایسه با فناوری‌های پیشرفته‌ی امروزی، یک رایانه‌ی ۱۶ بیتی نمی‌تواند کاربرد خاصی را ارائه کند. این موضوع باعث نشد تا محققان از تلاش برای ماینینگ بیت‌کوین به وسیله‌ی AGC دست بردارند.
البته همانطور که ابداع کننده‌ی این روش تصدیق کرده است «متاسفانه، این رایانه بسیار کند است، بنابراین برای استخراج موفقیت‌آمیز یک بلاک بیت‌کوین حدود یک میلیون برابر طول عمر فعلی جهان زمان لازم است».
روش سوم: با استفاده از مداد و کاغذ
همان فردی که سعی کرده با استفاده از رایانه‌ی هدایت‌گر آپولو بیت‌کوین استخراج کند، قبلا سعی داشته تا به صورت کاملا دستی و با استفاده از یک مداد و کاغذ مسائل ریاضی این فرایند را حل کند. از لحاظ فنی این روند عملا امکان‌پذیر است، اما همانطور که کن شریف(Ken Shirriff) نتیجه گرفت «حل یک دور از این الگوریتم حدود ۱۶ دقیقه و ۴۵ ثانیه زمان لازم دارد که معادل۰/۶۷ هش در روز می‌باشد».
رایانه‌ی هدایت‌گر آپولو در مقایسه با روش دستی حدود ۱۰/۳ هش در ثانیه ارائه می‌کند. با این حال، به عنوان راهی برای اثبات مفهوم، استخراج دستی یک روش جالب محسوب می‌شوند.
روش چهارم: با استفاده از یک راکتور هسته‌ای
البته باید عنوان کرد که تا به امروز هیچ‌کس یک راکتور هسته‌ای تنها با هدف استخراج بیت‌کوین، راه‌اندازی نکرده است، گرچه اگر روزی این اتفاق بیوفتد، ماینر مذکور می‌تواند به راحتی با قدرتی که در اختیار دارد در شبکه‌ی بیت‌کوین حملات ۵۱ درصد انجام دهد. یک نیروگاه هسته به تنهایی می‌تواند سالانه بیش از ۵/۱ تریلیون وات بر ساعت انرژی تولید کند، عددی که ۱۰ درصد مصرف سالانه‌ی شبکه‌ی بیت‌کوین را شامل می‌شوند.
راکتور‌های تولید برق معمولا با یک مشکل غیرعادی دست و پنجه نرم می‌کنند، اینکه در واقع بیش از حد انرژی تولید می‌کنند. همانطور که قبلا گزارشاتی در رابطه با این موضوع منتشر شده است، «فشردن ترمز هیچ سوختی را ذخیره نمی‌کند، بلکه در نهایت باعث می‌شود که انرژی هدر برود». حال این پرسش وجود دارد که چه چیزی همیشه به دنبال استفاده از انرژی‌های اضافه می‌باشد؟ مسلما جواب این سوال «بیت‌کوین» است.
روش پنجم: با استفاده از مساجد
شاید مسجد یک وسیله‌ی غیرعادی و عجیب و غریب برای فرایند استخراج بیت‌کوین محسوب شود، اما از آنجایی که مساجد معمولا از برق یارانه‌ای رایگاه بهره‌مند هستند، به یکی از جذاب‌ترین مکان‌های فرایند ماینینگ جهان تبدیل شده‌اند. علی‌رغم گزارشات مربوط به غیرقانونی بودن این کار، به نظر می‌رسد که ماینینگ رمزارز در مساجد ایران رونق دارد. البته ایران تنها کشوری نیست که کارآفرینان از این روش استفاده می‌کنند. به عنوان مثال گزارشاتی منتشر شده که نشان می‌دهد برخی ماینرهای روسیه از برق کلیساهای این کشور برای استخراج رمزارز استفاده می‌کنند.
البته باید متذکر شد که فرایند استخراج رمزارز در مساجد ایران صراحتا تکذیب شده است.
روش ششم: در زمان رشد گوجه فرنگی
بر کسی پوشیده نیست که فرایند استخراج رمزارزها با تولید گرما بسیار زیادی همراه می‌باشد. برخی افراد مبتکر توانسته‌اند برای این گرمای تولید شده توسط دستگاه‌های ماینینگ یک کاربرد و استفاده‌ی مفید پیدا کرده، و این محصول جانبی را به یک کالای ارزشمند تبدیل کنند.
به عنوان مثال در سال ۲۰۱۸، کامیل بریچا(Kamil Brejcha) از گرمای تولیدی فرایند ماینینگ در یک گلخانه استفاده کرد.
روش هفتم: در زمان گرم کردن خانه
بهره‌برداری از گرمای تولید شده توسط فرایند ماینینگ برای گردم کردن خانه در واقع یکی از واضع‌ترین کاربرد‌های این محصول جانبی محسوب می‌شود. هرچه آب و هوا منطقه‌ی شما سردتر باشد، بیشتر از گرمای تولیدی دستگاه ماینینگ خودتان استقبال خواهید کرد. به عنوان مثال در کشور سیبری، ماینر‌ها حتی یک سیستم گرمایش از کف ایجاد کرده‌اند که حرارت اضافی تولید شده توسط سیستم ماینینگ را برای مصارف دیگری همچون گرم کردن خانه استفاده می‌کند.
به عنوان یک «پول آزاد»، جای تعجب ندارد که بیت‌کوین متفکران و روحیه‌ی آزاد پیرامون خود را جذب کند. ایده‌های خلاقانه‌ی این افراد می‌توانند با استفاده از تکنیک‌های متعددی طراحی شده و در فرایند ماینینگ و یا حتی دیگر فرایند‌ها به شکل موثر مورد استفاده قرار گیرند. هرچه این مسابقه‌ی ماینینگ تسلیحاتی شدید‌تر و سخت‌تر می‌شوند، ما هم شاهد آن خواهیم بود که راه‌حل‌های هوشمندانه‌تری به وجود می‌آیند که در ازای هزینه‌ی کمتر، هش‌ریت بالاتری را عرضه می‌کنند، در حالیکه تاثیرات بیت‌کوین بر محیط زیست را نیز کاهش می‌دهند.
آیا شما راهکارهای دیگری را برای استخراج بیت‌کوین می‌شناسید؟ تجربیات خود را با ما به اشتراک بگذارید.
