شرح کامل اولین کنفرانس و مسابقه‌ی مقاله نویسی رگولاتوری بلاک‌چین و رمزارزها

اولین همایش رگولاتوری بلاک‌چین و رمزارزها روز پنجشنبه 10 اسفند 1396 در مرکز همایش‌های بین‌المللی سازمان صدا و سیما، راس ساعت 9 صبح با خوش‌آمدگویی دبیر کنفرانس، آقای شهرام سلطانی آغاز شد. این همایش در 2 بخش کلی انجام شد. بخش ابتدایی اختصاص به سخنرانی‌ها و بخش انتهایی نیز معرفی مقالات و برنده‌های مسابقه‌ی مقاله نویسی بود. شرح سخنرانی‌های انجام شده به ترتیبی که سخنرانی کرده‌اند، در ادامه قرار داده شده است.

 

ریاست محترم پژوهشکده پولی و بانکی، آقای دکتر دیواندری:

خیلی فاصله وجود دارد تا کریپتوکارنسی ها تبدیل به پول کشور ها بشوند. جایگاه رمزارز را باید در کشورمان مشخص کنیم، اگر پول ابزار در وجه حامل باشد شخصی است . اگرآن را اوراق بهادار در نظر بگیریم ، بورس نهاد ناظراست و اگر آن را کالا در نظر بگیریم، بورس کالا و نهایتاً اگر سیستم پرداخت بدانیم، بانک مرکزی نهاد ناظر آن است.

 

خیلی فاصله وجود دارد تا کریپتوکارنسی ها تبدیل به پول کشور ها بشوند. آقای دکتر علی دیواندری

نهاد های ناظر باید وارد رمزارز ها شوند و برای مشخص شدن این نهاد، باید جایگاه رمزارزها را در کشور مشخص کنیم. اگر مقررات‌گذاری برای ارزهای مجازی انجام نشود، حجم تخلفات در این حوزه افزایش پیدا می‌کند. تحریم‌های پولی یک مساله برای سواستفاده با فشارهای سیاسی است که باعث ایجاد مشکلات عدیده‌ای می‌شود و همین مساله باعث شده، تا پول‌های دیجیتال ظهور پیدا کند و از آنها برای دور زدن تحریم‌ها استفاده شود.

ارزهای دیجیتالی به عنوان محصولی از بستر بلاک‌چین در ابتدای راه بوده و از اهمیت بالایی برخورداراند. بررسی امکان‌پذیری صدور رمز ارز ملی در دستور کار پژوهشکده پولی و بانکی زیر نظر بانک مرکزی قرار گرفته است و قانون‌گذاری درست باعث می‌شود که از استفاده‌های نامطلوب رمز ارزها جلوگیری شود.

 

مشاور وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، آقای دکتر دوائی:
ایشان با اشاره به اینکه، مباحث ارائه شده توسط دکتر دیواندری، به لحاظ جامع بودن، قدری کار من را سخت کرد، اشاره کردند که از منظر فیزیک نیوتنی بحث خود را ارائه می‌کنند، ایشان اشاره کردند که صحبت‌هایشان موضع رسمی وزارت ارتباطات نیست و این وزرات هنوز موضع شفافی در این خصوص ندارد اما حامی جدی این موضوع با ابزارها و امکاناتی که در اختیار دارد، هست.

و در ادامه فرمودند: موضوع بلاک‌چین و رمزارزها، نه مشابه یکدیگر و نه زیرمجموعه‌ی یکدیگر بلکه 2 موضوع کاملا جدا هستند. به عنوان مثال بیشتر رمزارزها مبتنی بر بلاک‌چین هستند، اما این مسئله عمومیت ندارد، خصوصا در مباحثی که در مورد تبادلات مالی در حوزه‌ی اینترنت اشیا می‌باشند که شامل تعداد بسیار زیادی تراکنش سنسوری است که نمی‌توان این تراکنش‌ها را معطل ماینینگ کرد و آن‌هایی که هزینه‌ی تراکنش پرداخت می‌کنند، طبیعی‌ است از حوزه‌ی آیتی کنار گذاشته شوند. بنابراین فرمول‌های دیگری به جای بلاک‌چین آمده‌اند که برمبنای آن‌ها نیز توکن و رمزارز تولید می‌شود اما مبتنی بر بلاک‌چین نیستند، مانند IOTA که برای تصدیق مبتنی بر تئوری گراف‌ها است و نام تکنولوژی آن دَگ  (Directed Acyclic Graph) است که خیلی سریع و بدون هزینه این فرآیند را انجام می‌دهد، البته همراه با  یک سری محدودیت‌ها، که در حوزه‌ی بلاک‌چین ممکن است اهمیت نداشته باشد اما در در حوزه‌ی سنسوری و مالی اهمیت بالایی دارد.

بسیاری از کاربردهای بلاک‌چین اصلا ارتباطی با رمزارز ندارد و در واقع بر این موضوع دلالت دارد که بزرگ‌ترین چالش بشر، اعتماد است، اینکه افرادی که یکدیگر را نمی‌شناسند و یکدیگر را ندیده و به هم اعتمادی ندارند، چطور با تکنولوژی بتوانند این اعتماد را ایجاد کنند. آقای دکتر امیرحسین دوائی

امروز تقریبا بیش از 1400 رمز ارز وجود دارد و طبق آمارها، تقریبا روزانه یک رمز ارز جدید اضافه می‌شود و بسیاری از این ارزها بصورت عرضه‌ی اولیه شروع به کار می‌کنند و ظرف چند روز بیش از چند میلیارد دلار سرمایه جذب می‌کنند که بر همین اساس می‌توان گفت، موضوع رمز ارز شاید بیش از آنکه در مورد تکنولوژی و سرمایه‌گذاری باشد، یک مدل اقتصادی خاص است.

در حال حاضر چیزی حدود 2 تا 3 درصد رمزارها پذیرش بین‌المللی دارند و مابقی به نوعی کپی از ارزهای مشابه هستند. در واقع پذیرش ارزهای جدید محدود به این است که ارز جدید ایجاد شده، دارای سرویس یا خدمتی متفاوت باشد، مانند ارز IOTA که هدفش، انتقال و فروش وسیع اطلاعات سنسوری و تعامل مالی در حوزه‌ی این اطلاعات است که خیلی متفاوت از بحث تراکنش‌های مالی در مورد بیت‌کوین است.

مثال دیگر، ریپل است که به آن رمز ارز می‌گویند، اما رمز ارز اصلی آن XRP است و خود ریپل یک نرم‌افزار است که برای سیستم بانکی و نودهای بانکی طراحی شده است. هدف ریپل استقرار در بانک‌ها جهت ایجاد ارتباط بین بانک‌ها و برقرار تراکنش‌های مالی بین آن‌هاست. مدل این نرم‌افزار با این هدف تولید شده است که مزایا و معایبی نیز دارد. مهم‌‌ترین مزیت آن، ایجاد ارتباط بین رمز ارز و دنیای واقعی است، چون در خدمت بانک‌ها است، اما عیب اصلی آن اینست که مسئله‌ی عدم تمرکز و در اختیار همه بودن را ندارد.

و یا اتریوم که اجازه‌ی قرارداد هوشمند را می‌دهد و همانطور که دکتر دیواندری اشاره کردند، یکی از 4 نقش اصلی پول، مسئله‌ی اعتبار و مشروط سازی هزینه و انتقال است، دقیقا همانچیزی که اتریوم ارائه می‌کند.

با توجه به تمام این مطالب، متوجه می‌شویم که رمز ارز یک پدیده‌ی تعریف شده و شناخته شده نیست که بگوییم می‌خواهیم وارد آن شویم یا نه، می‌خواهیم تولید کنیم یا نه، و باید بسیار مراقب باشیم، خصوصا وقتی که دولت می‌خواهد متکفل چنین امری شود، باید دید که منافع مردم چیست.

نکته‌ی دیگر این است که در حال حاضر در بیت‌کوین چه محدودیت‌هایی وجود دارد، 3 محدودیت شناخته شده داریم:

1- مصرف انرژی: حجم بسیار زیادی از انرژی صرف ماینینگ می‌شود و این یک فرآیند ناپایدار است و مطمئنا به نقطه‌ای خواهد رسید که متوقف می‌شود، یعنی هزینه‌ای که شما برای مصرف برق می‌پردازید، از درآمدی که کسب می‌کنید بیشتر خواهد شد اما اینکه 1 سال، 10 سال یا چند سال طول خواهد کشید، مشخص نیست. اما ارزهایی در حال شکل گرفتن هستند که فرآیند تصدیق آن‌‌ها ساده‌تر بوده و این مسئله را حل کنند.

2- نقدپذیری: این مسئله شامل حال تمام ارزها می‌شود، ممکن است شما حجم بسیار زیادی بیت‌کوین داشته باشید، اما تبدیل این بیت‌کوین به پول فیات به سادگی امکان‌پذیر نیست و نیاز به استفاده از خدمات صرافی است. بنابراین خطر مهمی که وجود دارد، سفته‌بازی است، یعنی وقتی شما نمی‌‌توانید یک ارز مجازی را به جریان نقدینگی واقعی در جامعه تبدیل کنید، باعث افزایش سفته بازی می‌شود.

3- احراز هویت: اگر شما بخواهید وارد بازار بیت‌کوین بشوید، نمی‌توانید بصورت کاملا ناشناس وارد آن شوید، سرانجام باید از جایی وارد این شبکه شوید که این فرآیند نیازمند احراز هویت است، مانند آنچه در حال حاضر انجام می‌شود و برای خرید ارز باید کارت ملی و کارت بانکی و مشخصات فردی و تماس را به صرافی بدهید. این مسئله با ماهیت این ارزها در تناقض است که قرار است بصورت ناشناس باشند.

بنابراین 2 رویکرد در آینده اتفاق خواهد افتاد:

1- احراز هویت دیجیتال: یکبار شخص در کشور با استفاده از پلتفرمی، احراز هویت شود و برای هر کاری از همان احراز هویت استفاده شود.

2- ارتباط با پول واقعی: اگر بانک‌ها و موسسات مالی وارد این مسئله نشوند، ارتباط برقرار نخواهد شد. اینجا نقش بانک و دولت اهمیت پیدا می‌کند که اگر بخواهیم یک ارزی را نقد کنیم از این طریق باشد و با این اتفاق، ارزی که این ویژگی را داشته باشد، مزیت پیدا می‌کند که نیاز به بررسی دارد به چه ارزی چنین مزیتی بدهیم.

 

رئیس شورای سیاستگذاری اولین همایش رگولاتوری بلاک‌چین و رئیس شرکت سیتکس، آقای مهندس علی میزانی اسکوئی:
از ابعاد مختلف بحث کرپتو کارنسی‌ها مطرح شده ولی من از زاویه‌ی آینده پژوهی علاقه دارم به این مبحث بپردازم. طبق گفته‌ی آقای دکتر دیواندری، فاصله‌ی بسیار زیادی وجود دارد تا یک رمز ارز پول ملی کشور بشود، این صحبت کاملا درست است. اصلا کلمه‌ی کریپتو کارنسی از نظر من اشتباه است، تکنولوژی بلاک‌چین یک پارادایمی را به وجود آورده که شامل، ارزهای دیجیتال، کالاها و طلای جهان مجازی و حوزه‌های مختلف می‌شود. پول باید کماکان در حوزه‌ی اختیارات دولت‌ها باشد و در این خصوص ابهام‌هایی در سراسر جهان وجود دارد در مورد کریپتو کارنسی‌ها، که کم کم این ابهام‌ها در حال رفع شدن هستند.

در مورد بیت‌کوین این پیش‌بینی وجود دارد که در سال 2030، قیمت آن به 1 میلیون دلار خواهد رسید و مسئله‌ای که تمامی آینده‌پژوهان بر روی آن متفق‌القول هستند، این است که ارزهای دیجیتال، پول‌ها و طلاهای آینده‌ی دنیا خواهند بود. ارزش مارکت بازار که در حال حاضر حدود 400 میلیون دلار است، پیش‌بینی می‌شود که در سال 2030 معادل 20 تریلیون دلار شود که با توجه به ارزش کل پولی که در دنیا در حال گردش است، یعنی رقم 80 تریلیون دلار، می‌تواند گفت که براساس این پیش‌بینی در سال 2030، مارکت ارزهای دیجیتال، یک چهارم پول واقعی ارزش خواهد داشت.

بلاک‌چین فرصت‌های زیادی را در اختیار ما قرار خواهد داد، بزرگ‌ترین اختراع بلاک‌چین از نظر من، سیستماتیک کردن صداقت است، یعنی نفر سومی برای تایید نیاز نیست. در مورد اینترنت به عنوان مثال، که در اختیار آمریکا است، به راحتی می‌تواند دسترسی‌ها را کنترل و محدود کند، اما بلاک‌چین دیگر اجازه‌ی چنین دیکتاتوری‌هایی را نمی‌دهد.

اگر ما 2 سال پیش، زمانی که هر بیت‌کوین 230 دلار بود، بخشی از صندوق ذخیره‌ی ارزی را به بیت‌کوین تبدیل می‌کردیم، در حال حاضر، آن رقم 20 برابر شده بود و اتفاق‌های خوبی را می‌توانست رقم بزند.

از جمله‌ تهدیدهایی که می‌توان برای ارزهای دیجیتال برشمرد، می‌توان به امکان فرار مالیاتی، گسترش بخش غیررسمی اقتصاد، باج افزارها و بحث پولشویی اشاره کرد. از جمله نگرانی‌هایی که دولت‌ها دارند، این است که کنترل دولت بر روی پول و عرضه‌ی آن، از بین خواهد رفت. در اکثر دولت‌ها عرضه و نشر پول توسط بانک مرکزی و کاملا جدا از دولت انجام می‌شود ولی در مورد کشور ما، هنوز این اتفاق کامل نشده است و هنوز بخشی از قدرت دولت، ناشی از عرضه‌ی پول است.

 

اگر ما 2 سال پیش، زمانی که هر بیت‌کوین 230 دلار بود، بخشی از صندوق ذخیره‌ی ارزی را به بیت‌کوین تبدیل می‌کردیم، در حال حاضر، آن رقم 20 برابر شده بود و اتفاق‌های خوبی را می‌توانست رقم بزند.

چند روز پیش یک تئوری توطئه مطرح شد، که آمریکا در حال نابودی بود و بیت‌کوین را باب کرد تا مجدد دولت‌ها را چپاول کند، درست است که باید به تمام مسائل توجه داشته باشیم، اما اگر بحث توطئه مطرح باشد، آمریکا باید بیشتر نگران باشد، چون حجم بیشتر معاملات ارزهای دیجیتال، با ارز ین ژاپن در حال انجام است و پس از آن با دلار آمریکا، پس اگر احتمال توطئه هم باشد، توطئه‌ی ژاپن است علیه آمریکا و به نظر من شاید ژاپن قصد دارد انتقام بمب هیروشیما را از اقتصاد آمریکا بگیرد.

اگر ذخیره‌ی ارزی بیت‌کوینی نداشته باشیم، و قیمت بیت‌کوین در آینده افزایش پیدا کند و نقش آن در جوامع جهانی پررنگ‌تر شود، بیت‌کوین برای اقتصاد ما تبدیل به یک تهدید خواهد شد.

2 پیشنهادی که من در این زمینه دارم :

1- تشکیل صندوق ذخیره‌ی ارزی که اگر از زمان همایش BTCDay که در مهرماه 1396 انجام شد، بخشی از ذخیره‌ی ارزی را به بیت‌کوین تبدیل می‌کردیم، در حال حاضر 3 برابر شده بود.

2- تشکیل وزارت دارایی‌های مجازی

 

جناب سرهنگ علی محمد رجبی، جانشین معاون فنی پلیس فتا:
رشد فناوری، باعث تغییر چهره‌ی جرم‌ها شده است و رمزارزها انگیزه‌ی ارتکاب جرایمی مانند، کلاهبرداری در فروش و پولشویی را افزایش می‌دهند، علاوه بر اینکه در مورد خود ارزها نیز سرقت کیف پول و استخراج متقلبانه، از جمله جرایمی است که وجود دارد و می‌تواند اتفاق بیافتد.

اولین مطلبی که در حوزه‌ی ارزهای دیجیتال باید به آن پرداخت، و باید به نوعی آن را نیازمندی این حوزه نامید، تعیین و تکلیف صرافی‌های آنلاین است، آیا صرافی آنلاین قانونی دارد؟ چه ضوابطی را باید رعایت کند؟ در چه حوزه‌ای باید وارد شود؟ آیا برای جابجایی ارز باید احراز هویت انجام بشود؟ و تا چه میزان انجام شود؟ تا چه میزان انتقال باید انجام شود؟ آیا هر صرافی با هر درجه‌ای می‌تواند هر میزانی بیت‌کوین خرید و فروش کند؟ آیا محدودیتی در دلار وجود ندارد؟

تمام باید و نبایدها و علامت سوال‌ها وجود دارد و هیچکدام تعیین تکلیف نشده‌اند که جا دارد در زمینه‌ی قانون‌گذاری به این موارد توجه شود.

بحث پیاده‌سازی زیرساخت‌های احراز هویت: قطعا تمام مردم نیت مجرمانه ندارند و درصد غالب مردم صرفا می‌خواهند یک کسب و کار شرافتمندانه داشته باشند، اینجا احراز هویت امنیت و اطمینان خاطر را برای عامه‌ی مردم تامین می‌کند.

تشدید مجازات مجرمین: در حوزه‌ی جرایم رایانه‌ای، باید قانون‌گذار توجه ویژه‌ای داشته باشد، محلی که می‌تواند اقتصاد و امنیت عمومی کشور را تهدید کند، باید با قوانین ویژه‌ و سخت‌گیرانه‌تری حمایت شود. چون مجرمین سبک سنگین کرده و بررسی می‌کنند که آیا انجام یک جرم، به صرفه است یا خیر؟

آگاهی: جامعه نیاز به آگاهی دارد، جامعه در حال حاضر در خلا اطلاعاتی از پول‌های مجازی، معایب، محاسن، مخاطرات و راهکارهای آن است. اینکه کسی برای ساخت کیف پول مجازی به شخص دیگری مراجعه می‌کند و سپس این کیف پول سرقت می‌شود، نشان دهنده‌ی عدم وجود آگاهی است.

هنوز هم جرایم معمولی مانند کارت به کارت، جزو جرایم پرتکرار است، یعنی کسی با شخصی تماس می‌گیرد که به ATM مراجعه کن و به نحوی به او می‌گوید که پول را به کارتش انتقال دهد و وقتی پیامک کسر وجه به دارنده‌ی حساب ارسال می‌شود، تازه متوجه اتفاق می‌شود. جامعه‌ای که در آن چنین جرمی درصد بالایی دارد، قاعدتا در مواجه با ارزهای مجازی که تکنولوژی، استفاده و نگهداری آن‌ها شرایط پیچیده‌تری دارد، چالش‌های بسیار بزرگی را در پیش خواهیم داشت و در صورت عدم کنترل این وضعیت، حتی اعتماد عمومی مردم به پلیس نیز کاهش پیدا می‌کند. سرهنگ علی محمد رجبی

 

در حال حاضر استخراج متقلبانه بسیار شایع است، بسیاری از سایت‌ها، قطعه کدی را در صفحه‌ی خود قرار می‌دهند که وقتی کاربر سایت را باز می‌کند، از منابع کامپیوتر کاربر شروع به استخراج کرده و باعث کندی عملکرد سیستم و افزایش مصرف برق کاربر می‌شوند. و یا نرم‌افزارها کرک شده‌ای که به سادگی در دسترس هستند و وقتی شما آن را بر روی کامپیوتر خود اجرا می‌کنید، همزمان با استفاده از منابع سیستم شما جهت ماین استفاده می‌شود.

 

آقای عباس آشتیانی، پژوهشگر ارز های دیجیتال و مدیر R&D سیتکس:
بلاک‌چین یک زنجیره از فضاهای خالی است که هر چیزی می‌تواند داخل این فضاهای خالی ثبت شود، این فضاهای خالی پشت سر هم قرار دارند و امکان برگشت به فضاهای خالی که پر شده‌اند نیز و تمامی این اطلاعات در یک دفتر کل ثبت می‌شود که می‌تواند در اختیار همه قرار گیرد که به آن بلاک‌چین عمومی گفته می‌شود و اگر فقط در اختیار افراد خاصی قرار گیرد، بلاک‌چین خصوصی است.

کریپتوکارنسی‌ها پشتوانه یا ارزش ذاتی ندارند، امنیت یک مفهوم ذاتی است، یک کالای خریدنی است و انسان‌ها از زمان ابتدای بشر، در قبال امنیت هزینه پرداخت کرده‌اند و یکی از دستاوردهای بلاک‌چین، امنیت است. کریپتوکارنسی‌ها ابزار انتقال ارزش در بلاک‌چین هستند.

قبل از اینکه طلا در زندگی بشر کاربردی داشته باشد، مانند استفاده در صنایع سیلیکونی و آیسی سازی، طلا با اینکه هیچ نفع و ارزشی برای انسان نداشت، به عنوان واسطه‌ای برای انتقال ارزش استفاده می‌شد، ویژگی‌هایی که برای یک ابزار جهت انتقال ارزش می‌توان نام برد، عبارتند از: سخت‌الجعل بودن، یکسان بودن اعتبار در همه‌جا، تقسیم‌پذیری، ماندگاری، قابل حمل بودن و کمیاب بودن

اما یک تهدید، آیا ارزهای دیجیتالی که بوجود می‌آیند، ازبین رفتنی هستند؟ دولت یک ارز را با استفاده از کاغذ و جوهر و دستگاه چاپ، خلق می‌کند و با اعلام اینکه من با تمام امکاناتم، از جمله نظامی، مادی و قدرتم پشتوانه‌ی این ارز هستم، پذیرش و تقاضای این ارز را در مردم بوجود می‌آورد.

اما اتریوم و بیت‌کوین و سایر ارزها، چطور ارزش پیدا می‌کنند و چرا برای آن‌ها اینقدر تقاضا وجود دارد؟ بدلیل مفهوم و ذات تکنولوژی آن‌ها، هر چقدر تکنولوژی پشت یک ارز قوی‌تر باشد، ارزش آن بالاتر رفته و عکس همین مطلب، زمانی می‌توانیم بگوییم تمام ارزها از بین خواهند رفت که بلاک‌چین از بین برود.

همانطور که اشاره شد، باید یک قانون مشخص و شفافی در این زمینه داشته باشیم، اما در این حوزه، قانون‌گذاری بسیار سخت و گنگ به نظر می‌رسد. اولین پیشنهاد من این است که قانون‌گذاری حوزه‌ی بلاک‌چین و کریپتوکارنسی‌ها را پویا و زنده و داینامیک باید بدانیم و انجام دهیم. اگر قانون‌گذاری نکنیم، این سیستم غیرمتمرکز است و راه خود را پیش گرفته و فقط از لایه‌های مشخص و نمایان به لایه‌های پنهان منتقل خواهد شد و ممکن است اتفاقات بدی در پی داشته باشد.

همچنین فضای گنگی که پیش از انجام قانون‌گذاری وجود دارد، باعث می‌شود سرمایه‌های فکری بدلیل عدم شناخت فضایی که پیش رو دارند و تاثیراتی که ممکن است قانون‌گذاری بعدها بر روی این فضا داشته باشند، وارد این حوزه نشده یا بسیار محتاط باشند.

پیشنهاد من، تشکیل کمیته‌ی بلاک‌چین با حضور نمایندگان نهادهای ذیربط، جهت تبدیل شدن به یک مرجع واحد بررسی و تجمیع آرا و رابط بین فعالین و وضع قانون و نظارت است. بانک مرکزی، وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی، سازمان بورس ایران، شورای عالی فضای مجازی، شورای فقهی، پلیس فتا و معاونت فناوری‌های نوین ریاست جمهوری که از هر کدام از این‌ها چندین بار مشورت گرفته شده که قطعا جزو نهادهای ذیصلاح هستن و البته نهادهای دیگری هم هستن که بتوان به این لیست اضافه کرد.

 

پیشنهاد من، تشکیل کمیته‌ی بلاک‌چین با حضور نمایندگان نهادهای ذیربط، جهت تبدیل شدن به یک مرجع واحد بررسی و تجمیع آرا و رابط بین فعالین و وضع قانون و نظارت است. آقای عباس آشتیانی

از سوی دیگر، نمی‌توان تمام کریپتوکارنسی‌ها را به یک شکل دید. از نظر من کریپتوکارنسی‌ها را از منظر قانون‌گذاری می‌توان به 3 دسته تقسیم کرد:

1- ارزهای متناظر با واحدهای پولی یک کشور با بلاک‌چین خصوصی، مانند دلار تتر یا کریپتو روبل و مانند اقدام وزیر ارتباطات در مورد اطلاعیه‌ای برای پست بانک دادند. این ارزها معمولا توسط یک دولت، بانک مرکزی یا یک نهاد متمرکز تولید شده و خلق پول در اختیار یک نهاد است و تمام دستورات و گزاره‌های سیستم پولی و کنترلی، اعم از KYC، ثبت برداشت، دریافت، مسدود کردن، افتتاح حساب و سایر موارد بر روی آن قابل اجرا خواهد بود. چهارچوب کلی پیشنهادی من برای قانون‌گذاری ارزهایی که در این دسته جای می‌گیرند، قوانین پولی بانک مرکزی هست.

2- کوین‌های تخصصی با بلاک‌چین خصوصی، یا توکن‌هایی بر مبنای پلتفرم سایر کوین‌ها، مانند ارز استتوس ( Status) که یک شبکه‌ی اجتماعی است و یک توکنی بر مبنای پلتفرم اتریوم دارد و از آن برای انتقال ارزش در داخل این شبکه‌ی اجتماعی استفاده می‌شود. در کشور چین نیز، اپلیکیشن اجتماعی WeChat وجود دارد که کارکرد مشابهی با پول واقعی این کشور دارد و بسیاری از مردم مانند رانندگان تاکسی اصرار دارند که پول را از این طریق دریافت کنند. اینگونه ارزها معمولا توسط یک استارتاپ یا فین‌تک ارائه شده و برنامه‌ و هدف کاربردی مشخصی مانند Whitepaper از ابتدای راه دارند و معمولا بصورت ICO یا عرضه‌ی اولیه مانند ارائه‌ی سهام ارائه شده و پرسنل دارند و خدمتی را ارائه می‌کنند و از این جهت که بسیار شبیه سهام هستند، چهارچوب کلی پیشنهادی من برای قانون‌گذاری چنین ارزهایی قوانین بورس اوراق بهادار است.

3- کوین‌هایی با بلاک‌چین عمومی و قابل استخراج، مانند بیت‌کوین و اتریوم که یا پول، یا طلا، یا دارایی یا کالا و سهام هستند و ارزش ذاتی آن‌ها به دلیل هزینه‌ای است که بابت نگهداری شبکه‌ی آن‌ها می‌شود و به لحاظ تئوری اقتصادی، حذف ارزشی که می‌شود، قطعا ارزشی را بوجود می‌آورد. این کوین‌ها بسیار شبیه Asset یا دارایی هستند و مالکیت تکوینی دارند. از این نظر چهارچوب کلی پیشنهادی من برای قانون‌گذاری چنین ارزهایی قوانین بورس کالا است.

2 بند از بخش اقتصادی سند چشم انداز 1404 ابلاغ شده توسط مقام معظم رهبری  :

• تحقق رشد اقتصادی پیوسته، با ثبات و پرشتاب متناسب با اهداف چشم انداز
• ارتقاء بازار سرمایه ایران و اصلاح ساختار بانکی و بیمه ای کشور با تاکید بر کارآیی،شفافیت،سلامت و بهره مندی از فناوری های نوین.

بند دومی که به آن اشاره شد، بسیار آشنا و دقیقا مشابه تعریف بلاک‌چین است.

با استفاده از چهارچوپ کلی قوانینی که به آن اشاره کردم، یعنی قوانین پولی بانک مرکزی، قوانین بورس اوراق بهادار و قوانین بورس کالا و تقسیم ارزها به 3 دسته‌ای که اسم بردم، یک جایگشت 6 تایی خواهیم داشت و این صورت با تکه تکه کردن این حوزه، می‌توانیم قانون‌گذاری را راحت‌تر انجام بدهیم.

 

آقای سپهر محمدی عضو شورای سیاست‌گذاری کنفرانس و مدیر انجمن بلاک‌چین ایران:
کارکرد و ماهیت بیت‌کوین چیست؟ شرکت سهامی بیت‌کوین و کریپتوکارنسی‌های مشابه بیت‌کوین که مستقل از پول ملی هستند. بیت‌کوین و کریپتوکارنسی‌ها را اگر بخواهیم بصورت بنیادی تعریف کنیم، در واقع این ارزها یک شرکت سهامی هستند، هر چند که بحث‌های بسیاری در مورد اینکه کریپتوکارنسی‌ها ارز، اوراق بهادار، کالا یا ارز هستند، وجود دارد، اما از نظر من کریپتو کارنسی‌ها اوراق بهادار هستند.

بیت‌کوین را یک شرکت تصور کنید که کارمندان آن ماینرها هستند، دارنده‌ی هر میزان بیت‌کوین، همان سهام‌داران این شرکت بوده و اساسنامه‌ی این شرکت همان Whitepaper موجود آن است. دارای شرکت نیز کد نرم‌افزار این شرکت و برند و ارتباطات آن است. سهام‌داران این شرکت، امیدوار هستند که ارزش این سهام بالا برود و هر کدام به اندازه‌ی خود برای مارکتینگ و دیجیتال مارکتینگ این شرکت تلاش می‌کنند، همچنین ماینرها کسانی که شبکه‌ی این شرکت سهامی را حفظ می‌کنند، بدلیل این عملکرد برای حفظ شبکه، کارمزد و پاداش، سهمی از کل بیت‌کوین‌ها به آن‌ها تعلق می‌گیرد. هر کسی در هر جای دنیا، می‌تواند بازرس این شرکت باشد و هدف این شرکت سیستم تسهیل پرداخت است.

 

ا یک شرکت تصور کنید که کارمندان آن ماینرها هستند، دارنده‌ی هر میزان بیت‌کوین، همان سهام‌داران این شرکت بوده و اساسنامه‌ی این شرکت همان Whitepaper موجود آن است. آقای سپهر محمدی

این تعریف که کمی شرح و بسط داده شد، برگرفته از گفته‌ی آقای ویتالیک بوترین در سال 2013 است. لذا از نظر قانونی و شرعی با یک شرکت سهامی مواجه هستیم.

از نگاه شرعی، ما عقد مضاربه و عقد شرکت داریم و از نظر قانونی نیز علاوه بر عقد مضاربه و شرکت که در قانون مدنی داریم، ماده‌ی 10 قانون مدنی را داریم که شرکت‌های سهامی را معرفی کرده است:

قراردادهای خصوصی نسبت به کسانی که آن را منعقد نموده‌اند، در صورتی که مخالف صریح قانون نباشد، نافذ است.

یعنی اگر در Whitepaper شرکت سهامی ما (همان بیت‌کوین یا اتریوم یا غیره) چیزی خلاف صریح قانون نداشته باشیم، این قرارداد خصوصی منعقد شده و براساس نظر قانون‌گذار محترم است.

از دید شرعی، آیت‌اله خوئی و آیت‌اله خامنه‌ای این 2 نظر را دارند، که فروش و خرید سهام اسناد بهادار از شرکت‌های سهامی، در صورتی که در آن شرکت‌ها معاملات ربوی انجام نشود، مجاز است.  و همچنین طبق نظر آیت‌اله خامنه‌ای اگر در شرکت سهامی ما خلاف شرعی اتفاق نیافتاد، معاملات سهام این‌ها مجاز است.

به عنوان مثال، بیت‌کانکت که برای کلاهبرداری است، یا spankchain که برای کارهای غیراخلاقی بوجود آمده است و طبق قانون و شرع ما، این کریپتو کارنسی‌ها، شرکت‌های سهامی‌ای هستند که هدفشان، انجام عمل غیرقانونی و غیرشرعی است و طبیعتا خرید و فروش سهام این شرکت‌های سهامی، طبق قانون و شرع ما، غیرقانونی و غیرشرعی است.

 

در نهایت سخنرانی آقای سید محمدرضا کاشانی ، نماینده ی تعاونی بلاکچین آلمان در برنامه جای گرفته بود که بدلیل مشکلی که در فایل ارائه‌ی ایشان وجود داشت، این امکان فراهم نشد.

 

پس از ارائه‌ی سخنرانی‌ها، چند مقاله از جانب شرکت‌کنندگان بصورت حضوری برای حاضرین ارائه شدند.

1- مقاله‌ی “چالش‌ها و فرصت‌های رمزینه ارزها در اقتصاد ایران با رویکرد تنظیم‌گری” به نوشته‌ی آقای مهدی نوری و آقای علیرضا نواب‌پور

2- مقاله‌ی “پیشنهاد مدل موثر و مناسب رگولاتوری رمز ارز در کشور، با توجه به دغدغه‌های کشور، مخاطرات موجود و با الهام از رویکردهای رگولاتوری در سطح جهان” به نوشته‌ی سعید خوشبخت و آقای حجت عباسی

3- مقاله‌ی “عوامل تعیین کننده در قانون‌گذاری ارزهای دیجیتال” به نوشته‌ی آقای رضا نورمحمدی

 

پس از ارائه‌ی مقالات، پنل همایش با مدیریت آقای سعید حسینی گیلوائی، مدیریت محترم فروشگاه آنلاین لیون کامپیوتر برگزار شد. این پنل با حضور:

• آقای سهیل شهیدی از مجموعه‌ی پیمنت 24
• آقای مهندس فروزنده دوست، مدیر کل ارزیابی  امنیتی محصولات سازمان فناوری اطلاعات
• آقای جواد فلاح، مدیر مطالعات اقتصادی و سنجش ریسک بورس کالای ایران
• آقای سید مسعود شریفی، پژوهشگر اقتصاد فضای مجازی از دانشگاه امام صادق
• آقای سعید خوشبخت، نویسنده‌ی مقاله‌ی برتر  و برنده‌ی کنفرانس
• حجت‌الاسلام نواب‌پور، نویسنده‌ی مقاله‌ی برتر و برنده‌ی کنفرانس
• آقای ضیا صدر، محقق و پژوهشگر بلاک‌چین در انجمن بلاک‌چین ایران
• آقای محمد سهراب ثامنی، مسئول رصد فرصت‌های فناوری از مرکز همکاری‌های تحول و پیشرفت ریاست جمهوری

برگزار و سوالاتی از اعضای پنل پرسیده شد که هر یک نقطه نظرات خود را در مورد سوالات ارائه شده، بیان کردند.

در انتها نیز، مقالات برنده‌ی همایش معرفی و جوایز آن‌ها اهدا شد و از دست‌اندرکاران و حامیان معنوی همایش قدردانی شد. این همایش به همت مجموعه‌های سیتکس، NEED roid، انجمن بلاکچین ایران و فروشگاه آنلاین لیون کامپیوتر برگزار شده است.

 

 

 

گالری عکس‌های این همایش: