انتشار نوآوری
نظریه‌ی انتشار نوآوری که ابتدا توسط اورت راجرز(Everett Rogers) در سال ۱۹۶۲ مطرح شد، توضیح می‌دهد که چگونه یک ایده، محصول یا رفتار از بخش‌های مختلف جمعیت یک جامعه ریشه می‌گیرد. در این نظریه گفته می‌شود که ابتدا همه‌چیز از یک ابتکار عمل و تقاضای اولیه شروع می‌شود که تنها ۱۶ درصد جمعیت را تشکیل می‌دهد؛ این جمعیت به اصطلاح پیشگامان اولیه افراد بسیار شجاعی هستند چونکه آن‌ها به دلیل ریسک‌پذیری بالا و نیاز به تجربه کردن، هرچیزی را تغییر می‌دهند و این امر باعث می‌شود که زودتر از دیگران به موقعیت‌ها و فرصت‌های مختلف دست پیدا کنند.
بعد از این اتفاق، نوآوری شروع به جذب مخاطب کرده و به صورت تصاعدی گسترش می‌یابد تا به مرحله‌ی اکثریت اولیه می‌رسد. افراد در این مرحله از جمعیت مرحله‌ی قبل محتاط‌تر عمل می‌کنند اما باز هم آنقدر شجاعت دارند که به این نوآوری ملحق شوند. در مرحله‌ی بعد نیز افراد در رتبه‌ی اکثریت ثانویه یا آخر قرار می‌گیرند و در این گروه معمولا افرادی قرار می‌گیرند که علاقه‌ای به ریسک کردن ندارند و بسیار دیر باورند؛ و بالاخره دسته‌ی آخر مردمی قرار دارند که به اصطلاح به آن‌ها “کند” گفته می‌شود چونکه نسبت به پذیرش تغییرات از خود مقاومت نشان می‌دهند. این مرحله انتشار نوآوری در سطح جامعه کامل شده است و به بیان دیگر یک محصول توانسته در جامعه جای خود را باز کند. این مدل برای تصویب یک امر نو در تاریخ چندین بار رخ داده است، از ظهور گوشی آیفون تا لغو قانون برده‌داری را می‌توان بخشی از این موارد نام برد.
بلاکچین امروز
حال سوال اینجاست که بلاکچین را باید کجای این منحنی قرار داد؟ بسیاری معتقد‌اند که ما در حال حاضر در مرحله‌ی اکثریت اولیه رشد تصاعدی قرار داریم و در بین دوراهی پذیرش و عدم پذیرش آن هستیم. شاید یکی از مهم‌ترین مسائلی که در تصویب و پذیرش بلاکچین باید مد نظر باشد این است که تصویب بلاکچین باید از دو زاویه مختلف سرمایه‌گذاری و تکنولوژی مورد بررسی قرار گیرد.
در بخش سرمایه‌گذاری، بلاکچین توانسته به مرحله‌ی اکثریت اولیه برسد. در حال حاضر سرمایه‌های عظیم سازمانی و شخصی در حال سرازیر شدن به سمت دنیای رمزارزها هستند. به طور مثال تنها در سال ۲۰۱۷ سرمایه‌ی کل بازار رمزارزها توانست از ۱۸ میالیارد دلار به چیزی در حدود ۵۰۰ میلیارد دلار و حتی کمی فراتر از آن افزایش پیدا کند. تاجایی که صرافی آنلاین کوین‌بیس(Coinbase) که عملیات خرید و فروش رمزارزها در آن ممکن بود توانست به رقم ۱۰ میلیون کاربر از سراسر جهان دست یابد و نرم‌افزار این صرافی به صدر جدول بیشترین تعداد دانلود از سوی کاربران اپل استور ایالات متحده برسد.
کیف‌پول‌های آنلاین و نرم‌افزار‌های ردیابی سرمایه مانند نرم‌افزار چینی imToken و نرم‌افزار کره‌ای CoinManager نیز از نظر تعداد کاربران به رشد قابل توجه‌ای دست یافته‌‌اند. حتی در کره که هم اکنون یکی از بزرگ‌ترین بازار‌های رمزارز در جهان محسوب می‌شود، بیش از یک‌سوم کارگران روز مزد در این صنعت سرمایه‌گذاری کرده‌اند.
CBOE و CME که دو موسسه مالی بزرگ جهانی هستند، در ماه گذشته در یک اقدام بی‌سابقه شروع به راه‌اندازی سرویس‌های مرتبط با معاملات آتی بیت‌کوین کرده‌اند. در سراسر جهان بیش از ۲۰۰۰ دستگاه خودپرداز بیت‌کوین راه‌اندازی شده است و می‌توان گفت که این نشانه‌ها کاملا واضح هستند…
ما تا چه مرحله‌ای پیش رفته‌ایم
با تمام این تفاسیر، از دیدگاه تکنولوژی ما هنوز خیلی عقب هستیم. اولا ما با کمبود منابع انسانی و استعداد در این عرصه مواجه هستیم. توسعه‌دهندگان بلاکچین بسیار انگشت شمار هستند و هیچ اتحادی بین آن‌ها وجود ندارد؛ و رشد بسیاری از پروژه‌های رمزنگاری نیز به دلیل مشکل یافتن تکنسین‌های واجد شرایط، محدود شده است. ثانیا بسیاری از مسائل و مشکلات فنی موجود باید رفع شود، که از مهم‌ترین این مسائل می‌توان مقیاس‌پذیری را نام برد. شبکه‌های بلاکچین هنوز هم قادر به مدیریت حجم بالای مبادلات و تراکنش‌ها نیستند در نتیجه صنایع بزرگ و موسسات مالی رقیب این شبکه محسوب می‌شوند. بدون پیدا کردن راه حل مقیاس‌پذیری مناسب، هزینه‌ی انجام تراکنش‌ها بالا و مدت زمان انتظار برای پذیرش قابل قبول مبادله نیز طولانی خواهد بود. این امر می‌تواند به خصوص در مورد بسیاری از پلت‌فرم‌هایی که بر مبنای بلاکچین اتریوم در سال ۲۰۱۸ کار خود را شروع کرده‌اند، دردسر ساز باشد.
این فشار ناگهانی به دلیل افزایش چشمگیر میزان فعالیت‌ها در بلاکچین و وجود تعداد بالایی از برنامه‌‌های بلاکچین به احتمال زیاد باعث ایجاد فشار مضاعف در شبکه می‌شود. اگر این فشار به درستی رفع نشود، ممکن است باعث افزایش هزینه‌های انجام مبادله و ایجاد زمان انتظاری غیرقابل تحمل برای انجام پردازش تراکنش‌ها در بلاک‌چین‌هایی مثل اتریوم شود.
یک شکاف درحال رشد
حال ما متوجه یک مشکل در این بین شده‌ایم. یک شکاف عمیق بین تکنولوژی‌های در دسترس و میزان سرمایه‌گذاری وجود دارد. اگر این صنعت بدون پشتیبانی از توسعه‌ي بخش تکنولوژی به رشد سابق خود ادامه دهد، ممکن است با افزایش بیش از حد ارزش رمزارزها روبرو شویم. بله، ارزش کل بازار تقریبا به نیم تلریون دلار رسیده بود، اما هنطور که ویتالیک بوترین(Vitalik Buterin) سازنده‌ی اتریوم نیز اخیرا از مخاطبان سوال کرده بود: آیا ما واقعا این مقدار پول بدست آورده‌ایم؟ برای حمایت از آموزش توسعه‌دهندگان بلاکچین باید فرآیند‌های بیشتری انجام شود. موسسات برجسته‌ای همچون دانشگاه ملی سنگاپور(National University of Singapore) و دانشگاه مدیریت سنگاپور به عنوان برخی از پیشگامان در این زمینه شناخته می‌شوند. البته باید یادآور شد که باید منابع بیشتری در جهت پیشبرد راه حل‌های مقیاس‌پذیری مصرف شود. تکنولوژی بلاکچین نیاز دارد تا به اندازه‌ی میزان سرمایه‌گذاری پیشرفت کند. اگر شکاف بین این دو بیش از آن است که بتوان آن‌ها را به یکدیگر نزدیک کرد، پس باید کمی از سرعت پیشرفت بخش سرمایه‌گذاری کاسته شود.
نظر شما در رابطه با پیشرفت و مقبولیت بلاکچین در ایران چیست؟ نظرات خود را در بخش دیدگاه‌ها به اشتراک بگذارید.
